Vandaag al vroeg aan t ontbijt : 6 uur: toch lijkt het niet zo erg om vroeg op te staan voor een excursie.. Hoe anders is het als je er voor je werk er zo vroeg uit moet! Vanuit het hotel bellen ze een taxi voor ons, die trouwens om de hoek stond te wachten. We zouden in een half uur op onze bestemming kunnen zijn, maar met de traffic jam in Bangkok gokken we op een uur. Het werd anderhalf uur. De chauffeur nam een giga omweg: dat zagen wij op de TomTom die Frans op z'n telefoon heeft. Hij sprak geen woord Engels, en wilde ook niet op onze navigatie kijken. Hij zat voortdurend te rochelen, zonder uitspugen weliswaar, maar toch... En tot overmaat van ramp dronk hij steeds sprite, waarvan hij vreselijk ging boeren: wat kan iemand stinken????. En dat in een auto waarvan de ramen niet open konden ivm de airco. Frans raakte flink geïrriteerd .We kwamen precies om 8 uur aan. Er was nog een ouder echtpaar uit Duitsland die ook deze tocht geboekt hadden, waren we in ieder geval niet de oudsten. Zij hadden niet gelezen dat het een tocht van 50 km was, flinke vergissing dus. We hadden voor deze organisatie gekozen om weer eens een andere tocht te doen , en dat is het dan ook wel geworden. We reden door het gigadrukke bangkok, soms gewoon op de snelweg: al snel alle controle die ik graag behoud laten varen en blindelings volgzaam achter de gids aan gereden. Met een longtail boot naar de overkant van Bangkok gevaren, daar was het iets rustiger, maar toch nog veel verkeer, slechte wegen en mensen die oversteken met allerlei karretjes enzo. Wij waren een bijzonderheid : falang hoorden we de gehele dag ( farang betekent wit mens, maar aan het einde van de dag waren niet zo wit meer: rood kwam dichter in de buurt) Ook wilden veel kinderen ons de hand schudden: en wie zijn wij om dat te weigeren? Zo vaak voel je je geen bijzonderheid: mogelijk dat ze ons ook stiekum uitlachten: wie rijdt nou in die hitte op een fiets? Naast drukke wegen ook smalle paden langs de klongs: betonplaten waar 1 fiets tegelijk over kan rijden, maar waar de Thai toch zeker met z'n 2en of meer kunnen passeren... Aan beide zijden van de betonplaten is er water , dus je wil wel concentreren en ongewild knijp je hard in de handvaten van je stuur. We bezochten een paar tempels, en stopten af en toe voor een snack: gebakken bananaan / gebakken zoete aardappel , een een paar drinkstops en om te lunchen. De lunch was heerlijk: Thais eten wat we nog niet kenden: ik weet de namen niet meer, ook wel pittig: er bestaan ook gele pepers en het was geen paprika zoals ik dacht. Het andere echtpaar had het zwaar , over 10 jaar zal,dat misschien ook voor ons zo zijn? Nu moesten we steeds wachten. De tocht was effectief 48 km en 10 km met een longtailboot: toch gemakkelijk als er een gps functie op je lopershorloge zit. We waren rond half 6 terug na een inspannende dag: behalve een pijnlijk achterste en een rode verkleuring hier en daar verder geen centje pijn.

De terugweg deze keer anders aangepakt: De taxichauffeur gevraagd of hij ons bij de bij de boot af wilde zetten en met de boot teug naar het hotel. De hele middag had ik visioenen van een super groot glas koud bier, net als met de kustmarathon. Bij de bar aan het begin van de straat van ons hotel op een barkruk neergeploft en onze fantasie werkelijkheid laten worden. Wat kan dat lekker zijn.Het leuke van deze locatie is dat alles op straat staat, de scooters en auto's rijden je nog niet van je stoel / kruk. Toch heeft het wel wat hoor: je leeft hier letterlijk op straat.

s'Avonds nog wat gegeten bij een van eettentjes in de straat: met een hippie als diskjockey en jawel: jaren 60 muziek: flower power, peace, : jong opnieuw. Wat een heerlijke manier om de dag af te sluiten.

Morgen vliegen we naar Ranong: we worden om half 6 al opgehaald. Benieuwd wat ons daar te wachten staat: we verblijven hier in een lodge midden in een jungle . Geen idee of er WiFi is.