Inmiddels zijn we weer een paar dagen verder. De laatste dag met mr. Support was een dag vol tempels, heilige voetstappen ( nooit geweten dat die er zoveel zijn en dan een soort bedevaartsoord worden) , heilig water voor goede gezondheid, maar niet voor ons.... , monniken die goede werken doen en dan vereerd worden met? Juist ja alweer een tempel. Wat we overigens wel erg leuk vonden waren duizenden vleermuizen: erg groot en hangend in bomen : wel weer bij een tempel , maar die zijn er hier zoveel,dat het bijna niet anders kan. We bleven zolang staan om een mooie foto te maken dat een monnik kwam zeggen dat ze wel eens konden gaan poepen en dat kreeg je niet meer uit je kleding: tja en aangezien Frans ervaring heeft met onderge.... worden, zijn we maar verder gelopen. Het afscheid van de gids vonden we wel jammer: 3 dagen met elkaar optrekken, dan raak je toch vertrouwd.

We waren erg vroeg op het station voor de nachttrein naar Chiangmai. Met grote tegenzin de toiletten uitgeprobeerd,omdat de toiletten in de trein nog erger zijn. Over toiletten in thailand valt niets te vertellen zolang je er alleen gebruik van maakt in het hotel. In minder toeristische gebieden wordt het een ander verhaal: het zijn verhogingen met een gat, en vaak alleen een emmer water met een klein emmertje. Wc papier wordt je eigenlijk niet geacht te gebruiken en als je het gebruikt dan gooi je het in een mandje naast het toilet. Ik kan jullie vertellen dat balanceren op zo'n verhoging, broek laten zakken, hurken en in balans blijven een goede motoriek vergt!!! De hoogte van de opstapjes varieert: van slechts een kleine verhoging tot zelfs knie hoogte. Maar we hebben ze tot nu allemaal doorstaan zonder eraf te vallen of iets nat te plassen. De zittingen in de trein waren al omgebouwd tot bed: we zaten in een wagon met ongeveer 60 anderen: das ff slikken als je verwacht in een privé cabine te zitten. Maar met de dichtsbijzijnde maak je kennis en daarna ga je slapen. wat wel grappig was, was dat ik de deuren van de wagon niet open kon krijgen: duwen, schuiven, trekken: niets . Bleek het elektrisch te gaan: op een knop drukken ....

In chiang mai is het warmer dan in bangkok. Vandaag: maandag opnieuw een excursie dag. Tja: alweer een tempel : we zijn nu wel tempel moe en alle informatie eromheen kunnen we niet meer opslaan: ik blok gewoon mijn werkgeheugen, erg ontspannend. We waren weer de enige toeristen voor de tour: we hadden een chauffeur, gids en local gids voor de jungle tocht. Als vrouw op stap met 4 mannen houdt in dat er nauwelijks plaspauzes zijn... De gids had haast , want er stond flinke trekking in het middarogramma ingepland. Tja dan gaat het toch wel wat kriebelen als hij blijft herhalen dat het zo'n pittige tocht is en dat de local guide daar speciaal voor mee is. Na de lunch onder een boom op een afgehakte boomstam bij een Mhong stam onze wandelschoenen aangedaan, water ingeslagen en gaan! Nou het viel alles mee, we liepen vooral "downhill" op redelijk begaanbare paadjes, de laatste 2 km flink klimmen. We hebben er precies 2,5 uur overgedaan: mogelijk zo'n 9 a 10km. Eenmaal aangekomen bij het eind waren beide gidsen heel enthousiast: we hadden in een flink tempo gelopen, niet gezeurd, nauwelijks pauze genomen : respect dus. Zelfs de chauffeur was blij. ze stonden nog net niet te juichen. Ze begonnen over onze kuiten: ze hadden tijdens het wandelen gezien dat we zulke stevige kuiten hadden, dus ze hadden ons al 'sterk' ingeschat :-)

Terug in de stad lekker gedouchd en een voet, been, hoofd en schoudermassage genomen:,het leven is goed hier. Morgen een relaxdag, maandag 50 km fietsen!